"…De gebarricadeerde kunst…" in beeld gebracht en…

..hier valt de titel ook naadloos op en over de rest van de getoonde schilderijen – dankzij de criminelen. "Gebarricadeerd!"  

Schilderij: olieverf/linnen
Afmeting: 180 cm x 90 cm.
Titel: Gebarricadeerde kunst – 1999.

Toelichting.

Ook in 1999 wist ik al hoe de provocatie eruit moest zien. De combinatie abstract en figuratie wordt als ‘vloeken in de kunstkerk’ gezien. Dat is al de eerste barrière die je moet slechten. Voor de rest heb ik in m’n gramschap de vertolking van "de barrières" zo tastbaar mogelijk geschilderd. Met de middelen die we kennen in ons dagelijkse zichtveld. Een rol prikkeldraad, houten paaltjes als afrastering, een stuk ijzeren hek, een simpele stalen pijp – denk erom allemaal zomaar uit de losse pols hoor… en nog wat gebogen betonijzer dat zich kromt over de … hahahaha… "de stromen der kunst" die u tegemoet vloeien. Ach, ik vergeet ook nog een flinke zwarte afmeerpaal.

Ik heb even geaarzeld om u dit werkje te laten zien. Maar aangezien ik mij ook al in 1999 al tot de sardonische en kritische kunstenaars rekende besloot ik de provocatie maar even aan u voor te leggen.

Het is daarom een conceptueel werk. De gedachte erachter vergt geen vragen meer omdat ik die uitleg. Als ze er wel zijn hoor ik dat wel of niet.

Ondertussen merk ik op dat dit doek eigenlijk ook een vervolg is op de werken die het "uitbreken" behandelden. De hele "kunstscene" blijkt immers vergeven van allerlei opvattingen die ik met dit doek heb trachten te ridiculiseren.

Het zou daarom – god betere ’t – in het Stedelijk moeten hangen. U ziet het hier. Zomaar voor niks. Kopieer het. Lijst het in. En iedere keer als u "lekker gaat schilderen" kunt u zich dan afvragen of u ook "gebarricadeerde kunst" gaat maken.

Hierna komt het laatste doek dat ik u laat zien. 

Dat werk is getiteld: "De geboorte en de slang".

@Maria Trepp wijdde er ooit een blog aan. Het is een aardige afsluiting vind ik. Want alle zogenaamde beloften voor de mensheid zouden in het paradijs zijn begonnen maar die werden vernietigd vanwege "de geboorte van de slang". Enfin. Tot over een paar dagen dus.

Verder en terug lezen:

Voor alle inmiddels verschenen beschrijvingen van schilderijen uit de Mithrascollectie, zie het infoblok rechts: de Mithrascollectie.

 

 

"…Uit de lijst…!" in beeld gebracht en…

…ook de criminelen zouden dit doek niet begrepen hebben.

Schilderij; olieverf/linnen
Afmeting: 180 x 150 cm.
Titel: "Uit de lijst!" – 1999.

Toelichting.

Hierin ligt mijn hart maar met veel kritiek. Nimmer zal de mens erin slagen om het ultieme schilderij te laten zien dat buiten de lijst ook nog betekenis krijgt en heeft.

De gedachten bij een begrensde afbeelding of voorstelling binnen de lijst is… ja, per definitie begrensd. Daaruit wilde ik breken met dit doek. Letterlijk.

Toch toon ik het u met schroom want ik heb er veel kritiek op.

Goed! Ik schilderde wat herkenbare lijstfragmenten; linksonder en boven ziet men een soort kapiteel als onderdeel van een lijst maar DAARUIT zou de totale coherente kleurenexplosie dan moeten treden. En dat kan beter. Ik ben wel blij met wat doorschijnende lichtstralen, de gesuggereerde lijst imaginair…, maar het kan veel beter.

Ziehier de uitdaging, de opdracht,  voor de mens, de kunstschilder, de kunstenaar die eigenlijk altijd uit de lijst moet kunnen treden.

Ik deed een poging. Niet genoeg is het resultaat. Maar tegelijkertijd ligt daar de uitdaging voor een volgend doek. Want zo zou het ultieme schilderij gerealiseerd worden is dat het einde van de schilderkunst.

Ik heb gezocht naar de muzikale kunstzinnige evenknie van de schilderkunst. En weet u wat? @Jezzebel reikte me die opnieuw aan omdat ik haar misschien er ook eerder naar verwezen had.

Vooralsnog is er voor mij geen duidelijker verwijzing in muzikale zin in de vergelijking met de schilderkunst dan u te verwijzen naar:

http://www.youtube.com/watch?v=Ztqcuawqi34

En als u dat snapt is er nog wel hoop voor de kunstenaar die de realisatie zoekt binnen en buiten de lijst.

Ik kondig aan het volgende, en misschien voorlopig wel het laatste,  werk in deze serie en dat is eigenlijk een parodie, een campschilderij op de totale schilderkunst omdat ik de figuratie en de abstractie laat samenvallen. Het is een conceptueel schilderij met de veelzeggende titel:

"Gebarricadeerde Kunst". Een bespotting en relativering.

Tot over een paar dagen. En geniet u ondertussen van een fabelachtig nummer in die link. Dankzij @Jezz opnieuw in mijn herinnering gebracht.

Verder en terug lezen:

Voor alle inmiddels verschenen beschrijvingen van schilderijen uit de Mithrascollectie, zie het infoblok rechts: de Mithrascollectie.

 

 

"…Haar haar…" in beeld gebracht en….

…het is een persoonlijk verslag. Van mij en van haar. In de cyclus die gaat over de man/vrouw-verhouding. Alles in relatie met m’n boek. 

Schilderij: olieverf/linnen
Afmeting 100 x 100 cm.
Titel: Haar haar – 1999

Toelichting

Dat in deze verslaglegging de persoonlijke en de algemene details meetellen bleek niet alleen al uit Our Lost Ship, zie: http://www.vkblog.nl/bericht/272375/%22…Our_Lost_Ship…%22_in_beeld_gebracht_en…
maar ook uit de vorige afleveringen. Die vertolkingen waren een onderdeel van het summun plus ultra plus – zoals bij de uitleg over de Stauffenberg-grap en de vorige aflevering "Overwinning in twee-eenheid" die gaan over de relaties tussen man en vrouw.

Het thema de man/vrouw-verhouding. En de geslaagde variant daarvan, is uiteraard ook bepalend voor het welslagen van de survival van de mensheid of de ondergang.

Dictators blijken niet te kunnen overleggen in een goede verhouding met hun vrouw en daarom tekenen zij met hun gruwelijkheden voor de geschiedschrijving. Nu wil ik niet beweren dat de "Overwinning in twee-eenheid" (zie het vorige blog) de panacee is voor de toekomst der mensheid want ook in goede harmonie kunnen man en vrouw verkeerde besluiten nemen.

De dodelijkheid neemt dan wel toe.

Enfin. U ziet in dit schilderij mijn lieve ex nu op haar rug. Ik schilderde slechts heel plastisch "Haar haar" zodat je dat haast grijpen kunt. Haar gedachten en haar ideeën waren toch de mijne niet. En daarom kijkt u nu letterlijk "achter het gordijn" van mijn privéleven.

Ik gaf mijn lieve ex nog wel ’n raampje in de verte om naar te kijken en te dromen. En ik hing mijn jasje aan haar stoel terwijl ik haar schilderde 10 jaar later. 

Ook in deze vertolking speelt prevalerend HET VERHAAL dat ik vertellen wil. Het voordeel van een dergelijke relatie is wel dat je niet en face, dus met haar gezicht in beeld, de vertolking hoeft te maken. Zij keerde zich immers van mij af. Daarom zal men nooit weten hoe ze eruit zag. Wel "haar haar".

Dat is inmiddels na ruim 10 jaar ook wat grijzig geworden.

Ik aarzel wat voor het vervolg om weer een nieuw werk aan te kondigen want we naderen – godzijdank! –  het einde van deze tentoonstelling.

Daarvoor nog eenmaal terug naar het thema van "het uitbreken". "Uit het raam" hebben we al gehad. Bij het volgende doek gaat de schilder "Uit de lijst!"

Deze ontwikkeling heeft wel mijn hart. Ik zei het eerder.

Daarom heb ik kritiek op die paar werken die tot nog toe verschenen in de serie "uitbreken". Dat kan namelijk altijd beter. Enfin. U ziet dus over een paar dagen een werk waar ik niet mee instem als "goed genoeg" maar… HET BEGIN IS ER! 

Anderzijds. De idee erachter moet het waarmaken. Tot over een dag of wat dus. En gunt u tussentijds mijn lieve ex haar raampje in de verte. 

Verder en terug lezen:
Voor alle inmiddels verschenen beschrijvingen van schilderijen uit de Mithrascollectie, zie het infoblok rechts: de Mithrascollectie
 
 

"…De overwinning in twee-eenheid…" in beeld gebracht en….

..de criminele cultuurbarbaren zouden ook dit werk hebben opgeladen zonder enig benul of besef te hebben van de intrinsieke en dus de werkelijke waarde. We schrijven anno 19 juni 2009.

Gelukkig verduisterde ik ook dit werk.

Schilderij: olieverf/linnen
Afmeting: 70 x 60 cm.
Titel: "Overwinning in twee-eenheid"; 1999.

Toelichting.

De totstandkoming van dit doek heeft absoluut enige uitleg nodig want die uitleg openbaarde zich ook aan mij pas gedurende enige tijd nadat het gemaakt was.

Aanvankelijk is er het "lege doek".

De geest wordt dan vrijgemaakt voor een aanval erop. De eerste fout die u dan al kunt maken is om te veronderstellen dat ik een (abstract) werkje zou kunnen gaan maken met de titel

"Overwinning in twee-eenheid".

als je die geest volledig hebt "leeggemaakt".

Dat was dan ook niet het geval. De betekenis en de betiteling van het doek kwamen pas maanden later. Toch is het fascinerend om de beweegredenen (die er kennelijk zijn en waren)  in een creatief proces later terug te analyseren omdat ik nu eenmaal iemand ben die nooit "zomaar iets doet". Je gaat dan op zoek naar de motivaties en de legitimaties van het werk.

Goed. Op gegeven ogenblik stond daar die in één beweging gemaakte oprijzende figuur (de man) die het banier – zijn overwinningsbanier – ophoudt voor zijn  wederhelft de vrouw. Er worden wat wissels getrokken op uw voorstellingsvermogen om dat in de centrale afbeelding te onderkennen.

Daarna ontstaat pas de context. De watervallen er omheen.

Een paar maanden later.

Het doek hing zonder titel al geruime tijd bij mij  aan de muur (want die wist ik er niet aan te geven) toen een vertrouwde bezoekster mij vroeg: "waarom heb je geen kleur blauw gekozen als accompagnerende kleur bij die oprijzende man?" Ik schrok.

Die accompagnerende kleur is namelijk geel.

Zoals u ziet. Ondoordacht en als vanzelfsprekend had ik gekozen voor geel. Hetgeen in de dierenwereld staat voor als waarschuwing van het gevaar.
Denkt u aan de wesp. Pas vanaf dat tijdstip kwam de betiteling van dit abstracte werk tot stand.

Man en vrouw zijn als twee-eenheid inderdaad te beschouwen als een dodelijke twee-eenheid. Vandaar de waarschuwing. Na het vorige verslag dat gaat over de symbiotische toestand is deze werkelijkheid ook van belang.

Om het verhaal tussen man en vrouw redelijk af te ronden krijgt u in de volgende aflevering mijn persoonlijke ervaring daaromtrent te zien en te lezen.

De titel geef ik al vast: "Haar haar".
 

Verder en

 terug lezen:

Voor alle inmiddels verschenen beschrijvingen van schilderijen uit de Mithrascollectie, zie het infoblok rechts: de Mithrascollectie.

 

 

"…Uitgesloten…" in beeld gebracht en..

…het symboliseert in de man/vrouw relatie de posities van beiden.

Schilderij: olieverf/linnen
Afmeting: 70 x 60 cm
Titel: "Uitgesloten!" ; 1999 – In particulier bezit -.

Toelichting.

In m’n voorwoord kan men lezen de navolgende "grap".

"..Also… Her Von Stauffenberg…., Sie brauchen ja nur Ihre Frau mitzubringen… und sie wird wie eine Bombe einschlagen!"

Een taalgrap? Maar het gaat niet om een grap maar om de vrouw achter de man. Voor absolute dictators als Hitler, Stalin – die dreef zelfs zijn vrouw tot zelfmoord – bestaat er geen vrouw achter de man. Ook vraag ik me af of president Truman met zijn vrouw zal hebben overlegd de massamoord op Hirosjima en Nagasaki. Zomaar wat bespiegelingen over het belang van de vrouw achter de man. Achter Graf Von Stauffenberg stond wel diens vrouw. En een dag na de mislukte aanslag op Hitler d.d. 20 juli 1944 kon zij vernemen dat hij was geëxecuteerd. Later werden er nog zo’n 5000 mede-complotteurs door de Gestapo aangeklaagd. 

In de link die hierbij gaat ziet u in de laatste aflevering van een goeie documentaire – met veel ooggetuigen – ook "de vrouw achter Stauffenberg" die haar man steunde en voor mij aanleiding was u te attenderen op het belang van de vrouw achter de man. 
Zie: http://www.youtube.com/watch?v=UjTmEUf7xTo

En vergelijkt u die docu. nu even met een film over de massamoordenaar Stalin en diens vrouw die hij tot zelfmoord dreef.
Zie: http://www.youtube.com/watch?v=WgDQM0GF5U4

Ook in mindere dramatische omstandigheden mist men te vaak in wederkerigheid je maatje, de vrouw die naast je staat, en die tesaam een twee-eenheid moet vormen.

Daarom gaf ik aan in overdrachtelijke zin het belang van de vrouw in alle grote zaken die er toedoen. Het doek heb ik gegeven aan de vrouw die voor mij functioneerde als de vrouw achter de man. Nadat ik natuurlijk ook eerst een heel hoofdstuk had geschreven dat ging over m’n moeder. Als hommage aan een andere belangrijke vrouw.  

Het is het enige werk dat in particulier bezit is.

Voor hierna kondig ik aan – toe toepasselijk – een abstracte vertolking van het bovenstaande gegeven met de titel: "Overwinning in twee-eenheid".

Tot dan…

Verder en terug lezen:
Voor alle inmiddels verschenen beschrijvingen van schilderijen uit de Mithrascollectie, zie het infoblok rechts: de Mithrascollectie
 
 

"…Les Baroques…" in beeld gebracht en…

…ook deze werken zouden opgeladen zijn zonder blikken of blozen. Je kunt ze draaien en keren en op hun kop hangen…

Tweeluik ; olieverf/linnen
Afmetingen: 90 x 70 cm
Titel: Les Baroques: 1999

Toelichting.

Aangezien verondersteld wordt dat ALLE schilderijen ten dienste staan van het boek zou men kunnen opmerken dat de functionele betekenis van deze decor-stukken toch moeilijk te verklaren is. Inderdaad! Ik had op gegeven ogenblik nodig een paar decor-stukken die in de woonkamer moesten komen in de plaats van daar ooit gehangen hebbende Italieniserende barokke schilderijen maar die zijn gestolen. In 1992. De politie zei (terwijl ik wist wie de daders waren) "Blijft u er maar tussenuit want we hebben opsporingsindicaties…. "

De geschiedenis herhaalt zich.

Goed! De verbinding en de tot standkoming van deze werken, die onderling nog op x-aantal manieren kunnen worden opgehangen, in relatie met het boek laat zich het beste vertolken door Der Lauf der Dinge; zie: http://www.youtube.com/watch?v=QfEkPgfA7wo

want ook in m’n boek liet ik soms de chronologie en de gedachten de vrije loop ook al om een al te eenzijdig boek te vermijden met louter en alleen de wetenschappelijke betogen daarin. Een mens blijkt toch wat gecompliceerder in elkaar te zitten en heeft ook de versiering nodig.

Het hoofdstuk Bric à Brac zou je er voor kunnen aanwijzen. Sommige lezers kunnen je dan niet meer volgen, en klagen "waar gaat dit over?"

Zij missen de soepelheid van de geest om alles met alles met elkaar in verband te brengen. Welnu. Die link die ik gaf geeft daar het antwoord op. Plus denkt u nog eens aan het ‘out-of-box’ denken van een paar dagen geleden. Dat heeft er ook mee te maken.

Overigens aardige bijzonderheid. Die doeken stonden één voor één op m’n schildersezel en tot m’n stomme verbazing bleken ze later een naadloze verbinding te kunnen maken. Dat hou je niet voor mogelijk maar ’t was wel waar. Uiteraard had ik de verbinding kunnen maken maar het hoefde niet. Ook hier blijkt Der Lauf der Dinge soms aaneensluitende gevolgen te hebben.

Ik kondig voor hierna aan het werk: "uitgesloten".
(bij leven en welzijn…)  

 
 

Verder en terug lezen:
Voor alle inmiddels verschenen beschrijvingen van schilderijen uit de Mithrascollectie, zie het infoblok rechts: de Mithrascollectie.
 
 

"…De mens is nietig…" in beeld gebracht en…

…de criminelen, de domeinjagers, de nationalisten zouden dit schilderij zeker ook opgeladen hebben om het te vernietigen.

Schilderij: olieverf/linnen
Afmeting; 100 x 100 cm;
Titel: "De mens is nietig" (in het Chinees); 1999

Toelichting

De Aarde, de planeet steekt hier zwijgend haar middenvinger op tegen de mens. Die mens is nog wel te zien op de planeet en op dit schilderij maar u moet hem zoeken in het landschap. Althans het landschap dat er altijd zal zijn zonder de mens. Al lang nadat die mens er niet meer zal zijn. 

Dat ik voor de uitbeelding van deze verhouding het grote Chinese volk in gedachten nam zal u niet verbazen. Daarom moest ik in 1999 op zoek naar de Chinese karaktertekens die zouden schrijven ‘De mens is nietig’

Ik sprak er Chinezen op aan, met de vraag hoe die karakters getekend moesten worden. Dat gaf nog wat problemen want de Chinezen hebben bepaald geen idee wat de nietigheid van de mens inhoudt ten opzichte van de planeet, de Aarde. Ze keken mij dan ook verbaasd aan toen ik de vraag stelde.

Tenslotte zijn alle verhoudingen betrekkelijk en relatief; nietwaar?!

Eindelijk vond ik een Chinese student die mij goed begreep en op een stuk karton de Chinese karakters voor me tekende met een viltstift. Ik hoop dat hij mij niet belazerd heeft en dat er te lezen staat: Het Chinese volk is groot en machtig (…!) want net zoals u – wellicht – versta en lees ik geen Chinees. 

Nu komt er in m’n boek een tweegesprek voor dat ik ooit voerde met dhr. Lei Pe, een Chinese diplomaat en we bespraken de wereld en de groei, de bevolkingspolitiek, de grondstoffenproblematiek, etc. Chinese diplomatie is verre nog te verkiezen boven de Westerse (Amerikaanse) politiek want dan zouden we al 2 a 3 planeten tekort zijn gekomen. Enfin… U leest dat interview  desgewenst op de pg. 203 t/m 205.

Ook vermeld ik hier een link van een onlangs weer gevoerde discussie met @Joke Mizée (de Tank Girl) hier op dit Vkblog dat ook mede ging over de groei economie.
Zoals u weet maken de Chinezen zich al zorgen als het jaarlijkse percentage zakt beneden de 5%. Opdat zij ons maar mogen blijven financieren… zo besluit ik voorlopig dit verhaal.
Wellicht ware het te wensen geweest dat ik een heuse Chinese kalligraaf zou hebben gevonden maar na een paar oefeningen op de achterkant van het doek besloot ik het maar te wagen het er zelf op te zetten. U kunt terecht kritiek hebben maar ’t is wel origineel van mij. Allemaal ten dienste van het boek. Die link inzake de discussie met @Joke Mizée luidt: Directe democratie: met zijn allen aan het roer en het grappige is dat zij aan het eind ervan mij oproept met oplossingen te komen!!! Ja, ja, zij heeft wel mijn boek vol met oplossingen erin maar weigert die te lezen!
Dat schiet niet op. 

Veel succes met het vinden van de mens in dit enorme landschap. Als u ‘m niet kunt vinden zal ik in de reactieruimten er wel op wijzen waar hij loopt.  

Voor over een paar dagen kondig ik aan een
tweeluik. "Les Baroques".
 
 

Verder en terug lezen:

Voor alle inmiddels verschenen beschrijvingen van schilderijen uit de Mithrascollectie, zie het infoblok rechts: de Mithrascollectie.

 

 

"…Uit het raam…!" in beeld gebracht en…

…het wordt moeilijker, ook voor de criminelen en de hokjesgeestdenkers, om "out-of-the-box" te denken met dit schilderij. Ze zouden het wel opgeladen hebben. Zonder de betekenis te begrijpen.

Schilderij: olieverf/linnen
Titel: "Uit het raam!";
afm. 140 x 150 cm.; 1999

Toelichting.

Aardigheidje.
Als ik u zou verbieden om verder te lezen… gaat u dat natuurlijk meteen juist wel doen! Enfin… ik verbied u dus nu verder te lezen! :-)) 

Dat abstract-expressionistische werken geen toelichting zouden behoeven bestrijd ik. In het kader van mijn boek hebben alle schilderijen hun taak en vervulling. Zo ook met de meer abstracte vertolkingen zoals met dit doek en nog ’n enkel ander dat ik noodzakelijk achtte om mijn totale verhaal te duiden. 

Dit werk behandelt het thema ‘out-of-the-box’ denken, en dat is een wel heel bijzonder en noodzakelijk onderdeel uit mijn totale oeuvre omdat in m’n boek ook niet ‘standaard’ gedacht wordt met betrekking tot de alledaagse wereldproblemen en de daarbij gedachte oplossingen. Die blijken immers al 3000 jaar niet te werken dus wordt het zelfs dwingend tijd om alternatieve oplossingen te bedenken.

Zo kwam ik op de idee voor schilderijen die dat ‘uitbreken’ moesten vertolken. De abstracte manier kan daarvoor heel goed dienen. De abstracte expressie behoeft wel een toelichting. En daardoor wordt het toch weer conceptuele kunst. 

Zo stelde ik me voor hoe het licht en de kleuren door gekleurde ramen zouden breken en vallen. Eruit zouden kunnen breken. Een eindeloos te herhalen proces naar gelang de fantasie reikt. Als ik door zou gaan met wat men wel noemt "het creëren" dan ligt daarin mijn hart. De mogelijkheden zijn immers onbegrensd. Nog afgezien dat het ook niet mogelijk is om, althans naar mijn maatstaven levert dat geen bevrediging op, te herhalen en te herhalen de al behandelde thema’s.

Dat was trouwens ook een eis die ik aan me stelde: elk werk dient zich te onderscheiden en op niets te gelijken van eigen eerder werk noch dat van anderen. 
Zo’n eis levert wel problemen op. Nog daargelaten dat je beïnvloed wordt of je wilt of niet. Uiteraard blijft de abstract-expressionistische werkwijze altijd zeer arbitrair in de beoordeling. Enfin.. ik heb getracht u weer iets meer uit te leggen van het hoe en het waarom van deze Mithras schilderijencollectie die totaal slechts 48 werken omvat waaronder dus ook dit doek. Er volgt op dit thema nog slechts een 2e. Later.

Ter afwisseling gaan we met het volgende werk zowel de verbeelding als abstractie als de figuratie dienen. 

Het heet – hoe toepasselijk: "de mens is nietig".

Veel plezier met dit werk; of niet! U ziet maar…

"Ik doe m’n best!" Zegt Jezzebel… Idem ik.

"…Twee werelden – Noord en Zuid…" in beeld gebracht en…

… alle criminelen van de wereld vinden dit een uitstekende wereld die ze zich graag zouden toe-eigenen.

Zo ook hier. Als ik het niet verduisterd zou hebben.

Schilderij; olieverf/linnen;
Afm. 150 x 140 cm; titel:
‘Twee werelden – Noord en Zuid’; 1999.

Toelichting.

Dit doek is uiteraard onderdeel van de maatschappijkritische werken uit de Mithrascollectie.
Het behoeft verder geen toelichting.
Of toch wel?
Ja!
Ook al wordt u boos daarom.
Waarom?
Omdat het mij gevraagd wordt als bezoekers er voorstaan. Ze vragen dan hoe of wat.
Dan zeg ik: zie die drain vanuit het Zuiden naar het Noorden! En we hebben natuurlijk maar één wereld.

Niet boos worden dus.
U vraagt en ik geef antwoord.
Opdat er geen misverstanden zullen zijn.

Het volgende werk dat ik u zal tonen heeft enig verband met "de satelliet". Het gaat over het letterlijke "uitbreken!".
De titel daarvan: "Uit het raam!"

Tot over een paar dagen.

Verder en terug lezen:

Voor alle inmiddels verschenen beschrijvingen van schilderijen uit de Mithrascollectie, zie het infoblok rechts: de Mithrascollectie.

 

 

"…De Feekiniste…" in beeld gebracht en…

..en zeker zou men dit schilderij ook opgeladen als iets nietswaardigs en als een onbegrepen verhaal.

Olieverf/linnen; afm. 70×60 cm
titel; ‘De Feekiniste". ; 1999.

Toelichting.

Uit het hellevuur van de geest van de man ontsproot deze afbeelding. Het schilderij past in het totale verhaal dat mannen hebben ten opzichte van vrouwen in diverse variaties. Althans de meeste mannen. Beschouwt u zich daaraan niet onderhevig, ik spreek voor mezelf.

Goed! In de actie en interacties tussen man en vrouw ontstaat dan ook op enig moment – althans bij mij – "de feministe". Dat was ook aanvankelijk de betiteling van het doek. Maar wat schetst mijn verbazing?

Via de etymologie en het woordenspel ontstaan er dan de afgeleiden.

feeks
fake
feminiem
feministe
en uiteindelijk werd deze helledame,  die ontsnapte aan haar vuurstapel een helleveeg met haar bezems die het donkere ruim doorklieven.

Nu zag ik op gegeven ogenblik het hele schouwspel aan. En dat bleek tot mijn stomme verbazing ook de letterlijke achtergrond te zijn met mijzelve daarin.

U ziet de dreigende helleveeg met haar bezem in mijn profiel op de achtergrond. Zelden zag ik een beter zelfportret van me terwijl ik er niet om gevraagd had.

Haar bezem is tegelijk de brug van mijn bril! Waardoor ik geacht word te kijken. Ja! Er zijn ook geen ‘Feekinistes" dan slechts in uw gedachten… Een voor mij belangrijk schilderij in de reeks "vrouwen".

In werkelijkheid, en zonder de foto,  is het doek beter te zien want alles speelt zich af in het duister… Zo’n duisternis levert problemen op om precies haar dreiging te zien die ze uitstraalt. Zij is ‘en garde!’ met haar vooruitgestoken bezemsteel. 

@Jezz… kom het HIER maar eens bekijken als ik het tonen kan zonder dat het in beslag wordt genomen!

Het volgende doek dat ik aankondig gaat over "het uitbreken" terwijl men dat probeert… De titel is: "De satelliet!"

Tot over een dag of wat.

 
Verder en terug lezen:
Voor alle inmiddels verschenen beschrijvingen van schilderijen uit de Mithrascollectie, zie het infoblok rechts: de Mithrascollectie.