May all other flags burn in hell… in beeld gebracht en…

dankzij alle criminelen, domeinjagers en nationalisten van deze wereld onder uw aandacht gebracht!

Toelichting.

Dit is het zevende schilderij dat ik u laat zien uit de Mithrascollectie. Het siert de omslag van mijn boek en het schilderij stamt uit 1999. Het is het belangrijkste werk dat ik maakte; zonder twijfel. Het doek meet 180 cm x 200 cm; olieverf op linnen en de titel is: May all other flags burn in hell.

De ontstaansgeschiedenis ervan herinner ik me nog goed. Ik verkeerde uiteraard niet alle dagen in een continue toestand van agitatie en begon vrij rustig aan dit schilderij. Er ontstond  een soort arcadisch landschap met een mooie horizon, ’n enkele boomgroep,  en moest ik zelfs even denken aan een – ja, niet gering – een vredige Ruysdael!

Tot zo halverwege…

Uiteraard borrelde tijdens het schilderen die onderhuidse woede wel maar ik bleef die met kracht onderdrukken…

Tot halverwege…

Met een vloek was het gedaan met de rust en met het Arcadië. Wat zit ik me hier te vernachelen, zo vroeg ik me af?

Nog een klein gedeelte van het Ruysdael-landschap is er over. Rechts is dat te zien en het gaat nog niet schuil gaat achter de brandstapels en de rokende puinhopen die ontstonden nadat de woede toesloeg… Op een soort heuvel worden alle vlaggen  van de wereld verbrand en de rookwolken stijgen ten hemel al krijsend hun schand!

Slechts fragiel en breekbaar bleef over de vlag van de Verenigde Naties.  Uitgeput bleef ik ernaar kijken toen het af was.

Vijf jaar later  (in 2004) vormde de afbeelding de omslag van m’n boek. 

Toch heb ik in 1999 en 2000 getracht het politieke statement van dit werk te communiceren met de United Nations en ook met ons departement van Buitenlandse Zaken alwaar (toen) ene Directie (uiteraard!) zat ten behoeve van de UN.
Ene A.A.A. Teunissen mag hierbij genoemd worden want die had ik geschreven (plus een mooie dubbele kaart van de Flags erbij gevoegd zeggende: "dat…, ja.. inderdaad het de bedoeling was dat Van Aartsen (destijds Min v. BuZa.) ook imaginair met een verbrande driekleur zou komen te staan!"

Uiteraard realiseerde ik me dat deze provocatie zou zijn "a bridge too far..!" Maar in de overdrijving herkent men soms de Kunst als zowel de bedoelde (maximale) expressie van het werk. Tenslotte zou die explosie van woede toch ergens goed voor moeten zijn geweest!

Aan de Afd. Pers en Voorlichting en het Kunstdepartement van de U.N. zond ik ook die kaarten met een speciale groet aan Kofi Annan en erbij gevoegd mijn wens dat "alle geassembleerden zich jaarlijks onder het doek zouden moeten verzamelen en zich dienen te realiseren dat de rangorde van de vlaggen is: eerst die van de VN en daarna pas de eigen vlag.

Ook toen wist ik dat deze provocatie niet zou worden opgevolgd want de hele domme wereldgemeenschap loopt als nationalist nog altijd achter eerst de eigen vlag aan. Daarom telt de wereld nu zo’n 192 a 193 vlaggen – ik ben de tel kwijt -. Elke domeinjager, elke nationalist, elke crimineel, elke idioot die roept "Mijn vlag gaat boven alle andere vlaggen en ook die van de UN!" miskent de betekenis en de waarde van dit doek.

"Against material- and shippingscosts" heb ik het toen aan de VN aangeboden. Het ging mij om het statement.

In m’n boek beschrijf ik een "recensie" van een criticus. Ik kruip in de huid van Elsbeth Etty die mijn boek onderhanden heeft. (Zie de pg. 148 t/m 166) Het is teveel om hier te herhalen. Maar H.J.A. Hofland schreef me een mail toen het boek op zekere dag bij zijn redactie binnenkwam:

"BOM AANGEKOMEN!!! MAAR IK ZIT ACHTER DE ZANDZAKKEN!!!"

Sommigen hebben het doek "lyrisch" genoemd; ik help het ze hopen. Ik zie slechts rokende puinhopen en een ternauwernood ongeschonden fragiele VN-vlag die gered wordt… 

Verder en terug lezen:
Voor alle inmiddels verschenen beschrijvingen van schilderijen uit de Mithrascollectie, zie het infoblok rechts:de Mithrascollectie.
.
.